Papirüs'ün Çıkış Öyküsü

Tomris Uyar, Papirüs hazırlıklarını, Cemal Süreya'nın ölümünden sonra basılan Papirüs'ten Başyazılar'a verdiği önsözde şöyle anlatıyor:

''... 1966 yazında Cemal Süreya, Ülkü Tamer ve benim Papirüs dergisini çıkartmaktaki inadımıza şaşırıyorum. (Ama gerçekten şaşırıyor muyum?)

Nesnel bir bakışla, üçümüz de güç günler geçiriyorduk o dönemde, özellikle para açısından. Cemal Süreya'nın bir akrabasından toplu bir alacağı vardı ama nedense bölük pörçük taksitlerle alabiliyordu. Neyse ki bütçelerimiz ortaktı. Cemal Süreya ile benim Kazancı Yokuşu'nda kiraladığımız ev de -çalışma mekanı olarak- ortaktı. Ancak üçümüzden birinin eline toplu bir para geçti mi, bir lokantaya gidebiliyor, birbirimize armağanlar alabiliyorduk.

Acaba o günlerde bizi ayakta tutan, durmaksızın edebiyattan konuşma alışkanlığı mıydı? Edebiyat görüşlerimiz, üç aşağı beş yukarı birbirini tutuyordu, tutmadığı zamanlar kıyasıya -ama kırıcı bir biçimde değil tabii- tartışabiliyorduk. Parasızlığın yanı sıra kişisel yaşamlarımız da pek parlak sayılmazdı doğrusu.

Böyle bir durumda dergi çıkartma düşüncesi nereden doğdu? Yeni Dergi, piyasada büyük bir boşluğu zaten dolduruyordu. Yazılarımızı oraya verebiliyorduk. Dertli başımıza dert mi arıyorduk yani?

(...) Ayrıca, Cemal Süreya, bir aralar birkaç sayı çıkardığı Papirüs'ünü unutmamıştı. Ülkü Tamer'se bu konudaki deneyim, teknik becerisi ve estetik kaygısıyla bu iş için biçilmiş kaftandı. Benim içinse bir tutku değildi dergi çıkartmak; sorumluluğu çok daha ağır basıyordu bu girişimin.

Cemal Süreya'nın zarif el yazısıyla yazdığı inandırıcı ve gönül alıcı mektuplardan sonra dergiye yazmalarını özellikle istediğimiz edebiyatçılardan olumlu yanıt gelince, Cağaloğlu'nda bir yazıhane ayarlanınca, dört sayılık yazı stoku birikince kaygılanmayı bir tarafa bırakıp işe dört elle sarıldım.''*